Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Απορώ…

Θα κάνω έναν μικρό πρόλογο… αναγκαστικά γιατί διαβάζοντας τα παρακάτω μπορεί να φανεί… εγωκεντρικό το κείμενο, αλλά δεν σκέφτομαι έτσι… έχω όμως εξηγήσει πολλάκις ότι παίρνω ως παράδειγμα τον εαυτό μου γιατί δεν μου αρέσει να κρίνω άλλους ανθρώπους, που πολύ απλά δεν ξέρω την ζωή τους, τα ζόρια τους, τις συνήθειές τους… Απλά απορώ…


Και εξηγώ… Είμαι μια μαμά τριών παιδιών, χωρίς «υπηρετικό προσωπικό», χωρίς περιουσία και χρήματα περισσευούμενα (δεν κλαίγομαι, Δόξα τον Ύψιστο δεν μας λείπει τίποτα, απλά δεν είμαστε και πλούσιοι…. Έχω την δική μου ατομική επιχείρηση, την οποία προσπαθώ να δουλέψω ανάμεσα σε τρία μικρά ζουζούνια, έναν σύζυγο και ένα σπίτι… γεμάτο ανάγκες, παιχνίδια, γέλια, χαρές και λύπες… εν ολίγοις θεωρώ ότι είμαι μια συνηθισμένη, μέση, Ελληνίδα μάνα !!!

Μισό λεπτό να μαζέψω από το πάτωμα τον μεσαίο που τον πήρε ο ύπνος και φυσικά να μαζέψω και τα bakugan που έχει μοιράσει γύρω του…. Έρχομαι…

Ουφ… να μια και πάλι !!!

Έλεγα λοιπόν ότι απορώ… πως πρέπει εγώ η μάνα… να προλαβαίνω να κάνω τις δουλειές του σπιτιού μου, να φροντίζω τον άντρα μου και τα παιδιά μου (και ψιτ… μυστικό… είμαι και από τις τυχερές… έχω έναν καταπληκτικό σύζυγο που μοιραζόμαστε τα πάντα και από ψυχολογικής αλλά και από πρακτικής άποψης… ), να τρέχω για την δουλειά μου (πιστέψτε με ΔΕΝ δουλεύω από χόμπι, κι ας μοιάζει έτσι, αφού δεν καταφέρνω πολλές φορές να βγάλω ούτε τα τρέχοντα έξοδα του μήνα… άτιμο ΤΕΒΕ !!!) και σαν να μην φτάνουν ΟΛΑ αυτά… να πρέπει να τρέξω για τον παιδικό σταθμό του ενός παιδιού μου, για τον παιδικό του άλλου (που έχω την ατυχία να είναι… κρατικός… και το τι τραβάμε… αχχχχχχχχχ) και φυσικά για το Δημοτικό σχολείο της κόρης μου… Γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν δεν τρέξεις για ΟΛΑ, απλά δεν θα γίνει τίποτα… ΟΜΩΣ σίγουρα το ίδιο πρόβλημα έχουν πολλές ακόμα μαμάδες… αλλά δεν τρέχουν, δεν βοηθάνε… τι κάνουν ? Το εύκολο… σηκώνουν το τηλέφωνο και σου «μεταθέτουν» με απίστευτη ευκολία το πρόβλημά τους… αλλά οι ίδιες ΔΕΝ είναι πρόθυμες να ασχοληθούν πάνω από τα 5 λεπτά του τηλεφωνήματος…

Διακοπή και πάλι… να βοηθήσω την κοράκλα μου στην όμορφη χειροτεχνία της…

ΌΧΙ αγαπητές μου μαμάδες… συμπάσχουσες ναι… αλλά όχι… έτσι ΔΕΝ κερδίζεται καμία μάχη ! Όχι χωρίς αγώνα… τίποτα δεν μας χαρίζεται… και έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά μας να ασχοληθούμε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ !!!

Θα περιμένω λίγο ακόμα… να δώ… Θα επανέλθω… είναι ανεξάντλητο το θέμα μας…

Ακούς Τασία ???????????????