Το Σάββατο είχαμε την φαεινή ιδέα να πάμε στην νονά του Αριστοφάνη, στην Σαλαμίνα… Λέμε θα ξεκινήσουμε μόλις φάνε μεσημεριανό, οπότε και κάνα δίωρο και κάτι μέχρι να πάμε και μέχρι να πάμε για μπάνιο…. Μια χαρά (τρώνε γύρω στις 12.30, οπότε θα φεύγαμε 2 πες… και 5 παρά θα πηγαίναμε για μπάνιο… τέλεια!)…
Τελικά με τα πολλά και τα λίγα φορτώνουμε στο αυτοκίνητο τα παιδιά (ευτυχώς και τα τρία, δεν ξεχάσαμε κανένα), το καρότσι, μια βαλιτσούλα με όλα τα ρούχα, πετσέτες κλπ… την τσάντα των παιδιών με γάλατα, κρέμες, πάνες, ρούχα κλπ, μια άλλη τσάντα με σωσίβια και μαγιό, αντηλιακά, χυμούς και μπισκοτάκια και φυσικά… δυο φραπεδιές… κινητά, τσιγάρα, πορτοφόλια… ουφφφφφφφ… έτοιμοι !!!!
Κάνουμε τον σταυρό μας (κλασσικά όταν πάμε διαδρομές εκτός της περιοχής μας) και ξεκινάμε… Φεύγουμε από Λούτσα και πιάνουμε Αττική οδό με προορισμό την Εθνική Αθηνών – Κορίνθου… η νονά μας είχε δώσει κάποιες οδηγίες και ξαφνικά… μέσα στην Αττική οδό θυμόμαστε ότι … ξεχάσαμε το χαρτάκι με τις οδηγίες… ε… λέμε Οκ θα πάρουμε τηλέφωνο να μας τα ξαναπεί… Πηγαίνουμε με φυσιολογικές ταχύτητες και από δίπλα μας περνάνε όλοι οι γρήγοροι… τι από δεξιά, τι από αριστερά, αν μπορούσαν θα περνούσαν και από πάνω… ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΔΗΓΑΡΕΣ !!!
Τα παιδιά έχουν αποκοιμηθεί κι εμείς λέμε να απολαύσουμε την διαδρομή με το καφεδάκι μας, χαμηλή μουσικούλα και λίγο μπλα μπλά και χάζεμα γύρω γύρω να ξέρουμε και τι παίζει (άτιμο δημοσιογραφικό μικρόβιο…) Οπότε σε κάποια φάση… διαβάζω σε ένα τούνελ την εκπληκτική του ονομασία… «Μαύρη ώρα» !!! Έλεος Παναγία μου… λέω στον Τζωνάκι… τι ωραίο όνομα για τούνελ ! Συνεχίζουμε και βγαίνουμε από την Αττική οδό – όπου βέβαια έχουμε πληρώσει τα διόδια 2.80 ευρώ – και πιάνουμε Εθνική οδό… και ξαφνικά… ΔΙΟΔΙΑ !!! Πληρώνουμε το θεϊκό αντίτιμο… 2.90 ευρώ παρακαλώ… ω ναι !!! Και αφού έχω αρχίσει να βιδώνομαι με όλα αυτά… (οι γρηγοροτίμονοι καλά κρατούν) συνεχίζουμε με καλή διάθεση ! Περνάμε και την Κακιά σκάλα… άλλη μία φανταστική ονομασία των καταπληκτικών μας δρόμων… και αρχίζουμε να ψάχνουμε την έξοδο «Μέγαρα – Πάχη»… όταν ξαφνικά βλέπουμε πινακίδες αλλού για Μέγαρα κι αλλού για Πάχη… παίρνω στα γρήγορα ένα τηλέφωνο και ρωτάω την νονά… «Για Πάχη θα πηγαίνετε εσείς» μου λέει… Ωραία λέω…
Βγαίνουμε λοιπόν και ακολουθούμε τις πινακίδες για Πάχη… φτάνουμε στην Πάχη (ωραίο μέρος και παραθαλάσσιο) κι αφού βλέπουμε θάλασσα λέμε Οκ, κάπου εδώ θα είναι και τα καραβάκια… αλλά καμία πινακίδα και … τίποτα στο οπτικό μας πεδίο… ε… ας ρωτήσω, λέω… σταματάμε δίπλα σε ένα κίτρινο αυτοκίνητο και ρωτάω… ευγενέστατοι οι δύο νεαροί κύριοι… μόλις ακούνε τι θέλαμε.. λένε… «Αααα είστε εντελώς ανάποδα, θα γυρίσετε πίσω και όταν φτάσετε στην εθνική θα την περάσετε από πάνω και θα ακολουθήσετε πινακίδες για Αγία Τριάδα… εκεί φεύγουν τα καραβάκια»… τους χίλιο ευχαρίστησα και φύγαμε…
Βγαίνουμε σε έναν… κεντρικό δρόμο… αλλά πινακίδες πουθενά… ε μέσω της μαντικής οδού… βρίσκουμε την Εθνική και περνάμε από πάνω… και αρχίζουμε να ψάχνουμε την Αγία Τριάδα (μεγάλη η χάρη της)… εκεί που πάμε σε έναν επαρχιακό δρόμο… ξαφνικά βλέπω μια πινακίδα και λέω απότομα… «Δεξιάαααααα στρίψε τώρα!!!» γιατί έτσι ? Μα γιατί είχαν βάλει την πινακίδα ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ !!! χαχαχαχα Αθάνατη Ελλάδα !!! Στρίβουμε και ακολουθούμε τις πινακίδες – που ω ναι υπήρχαν – για Αγία Τριάδα (μάλιστα έχει και μία που γράφει «Σαλαμίνα φέρρυ», οπότε πάμε καλά…)… νομίζαμε… περνάμε κάτι δρόμους… Βοήθα Παναγιά… στενούς, ανηφόρες, κατηφόρες, βουνά, λαγκάδια, κάμπους… και φτάνουμε σε μια ωραία παραλία… ε… καλά πάμε – αφού έχει θάλασσα – πάμε… πάμε… πάμε… και ξαφνικά… τέλος δρόμου… γυρίζουμε ανάμεσα σε κάτι βράχια και … τι άλλο… ? ξαναρωτάμε… έναν με μηχανάκι αυτή την φορά… λέει ακολουθήστε με… πω πω … τύχη λέμε… θα μας πάει… Αμ δε… σταμάτησε λίγο πιο κάτω και μας έδωσε οδηγίες… που… δεν πολυκαταλάβαμε… α ξέχασα να πω ότι ωστόσο έχει αρχίσει να περνάει η ώρα, τα νευράκια μου να παίζουν… ξυπνάνε τα παιδιά… θέλουν νερό, ζεσταίνονται, πεινάνε… κλπ… και βέβαια το θερμόμετρο του αυτοκινήτου δείχνει συνέχεια 41.5 με 40.5 !!!
Με τα πολλά αποφασίζουμε να πάμε πάλι πίσω και να βρούμε εκείνη την πινακιδούλα που έλεγε… Σαλαμίνα φέρρυ… και πάμε… την ακολουθούμε και πάλι και αντί να πάμε για Αγία Τριάδα πάμε αντίθετα… αλλά με μια ανησυχία… ρωτάμε και πάλι έναν πακιστανό (να είναι καλά) και μας λέει καλά πάτε όλο ευθεία… τελικά μετά από πολύυυυυυυυ ταλαιπωρία… κι αφού έχω πει να γυρίσουμε πίσω… βλέπουμε τα φέρρυ…. Ε… άντε ας πάμε… αφού τα βρήκαμε… μπαίνουμε στο καραβάκι και φτάνουμε απέναντι… συναντάμε και την νονά και αρχίζουν τα ωραία…
Πάμε κατευθείαν στην παραλία και κάνουμε μπάνιο… πραγματικά δεν το περιμέναμε με τρία μικρά παιδιά να περάσουμε τόσο καλά… φυσικά οι περιπέτειες δεν σταματάνε ποτέ γιατί άντε να κουμαντάρεις τρία παιδιά, άντε μετά να τα πείσεις να βγουν από την θάλασσα… άντε να φτιάχνεις κάστρα στην άμμο… άντε να τα ξεπλύνεις από τόνους άμμο και να τα αλλάξεις για να μπούμε στο αυτοκίνητο… και μετά πήγαμε στο σπίτι της νονάς… κι άντε κοψίδια, κι άντε φαγοπότι μέχρι τις 2 τα ξημερώματα… ε και λίγο κους κους… τελικά φύγαμε 2 και… μπήκαμε στο καραβάκι 3 παρά και έφυγε 3… φτάσαμε Πέραμα και μετά… μέχρι την Αρτέμιδα… ε κατά τις… 5 παρά ήμασταν σπίτι… μέχρι να ανεβάσουμε τα τέκνα, να τα αλλάξουμε κλπ… πέσαμε κατάκοποι στις 6 να κοιμηθούμε… και φυσικά… στις 7 και κάτι… είχαμε εγερτήριο !!! Ας είναι ! Περάσαμε πολύ καλά !!!
Ευχαριστούμε νονά !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου